Hiçbir bu milletler bomba gönderilmesini istemiyor.
Temmuz 2012’de, Klezmer müziğinin büyük klarnet sanatçısı ve enstrümantal solisti Giora Feidman ile Oberfranken, Bad Staffelstein’de tanışma ayrıcalığını yaşadım. „Bir Yaz Akşamında Şarkılar“ adlı etkinlikteki etkileyici performansının ardından, hem beni hem de Banz Manastırı önündeki çayırda festivali izleyen yaklaşık 5000 diğer ziyaretçiyi büyülemişti. Ertesi sabah otelinde kahvaltıda buluşmak üzere sözleştik. Klarnetinin sesi hâlâ en derinimde yankılanıyordu, bu da onun izleyicisini büyüleme yeteneğinin olağanüstü bir kanıtıydı.
Giora Feidman, sıkça „Klezmer’in Kralı“ olarak adlandırılan, 25 Mart 1936’da Buenos Aires’te doğdu. Bugün, sekiz on yıldan fazla bir süre sonra, Feidman hâlâ etkileyici bir kariyere sahip ve müziğiyle dünya genelinde büyük konser salonlarını doldurmaya devam ediyor. Bu konuşma, şimdi üzerinden on iki yıl geçmiş olmasına rağmen, olağanüstü bir müzisyenin yaratımı ve etkileri hakkında derinlemesine bir bakış sunan değerli ve aydınlatıcı bir değişim olarak hafızamda yer alıyor.
Giora ile Kahvaltı
Yahudiler, birbirlerine düşman olduklarında çok tehlikelidirler.
Önce Alman’ım, sonra Yahudi!
Her şey bir akorttur.
Eğer müzik din ise, ben dindarım!
Geleneklerle ilgili dikkatli olmalıyız!
Beynimle iyi bir ilişkim var!
Din kavramı yanlıştır.
Klarnet, ruhumun mikrofonudur.
Bebek, insanların dans ettiği bir yerden geliyor.
Neden bir aile olduğumuzu anlamak bu kadar zor?
Bir şarkı bir duadır.
Ruh neden şarkı söylemek istiyor?
Sen ruhsal gıdadan sorumlusun.
Sen topluma hizmet eden birisin.
Yahudi müziği çaldığımda, dinleyicileri Yahudi yaparım.
„Alkış zehirdir, ondan kaçarım!“
„İnsanlığın Yüce Güçleri bunlar!“
Orada, cevaplarınızı dinleyen bir yer var.
Şimdi arıyorum, sonra cevap geliyor.
Hiçbir millet bomba gönderilmesini istemiyor.
Almanlar ile Naziler arasında bir fark vardır.
Auschwitz’den nefret ediyorum, o yere gitmiyorum!
Topluma hizmet et, gösteri yapma!
Tesadüf, Tanrı’nın anonim kalmak istediği zamandır!
Burada Giora Feidman ile yapılan görüşmeden bir alıntıyı okuyun:
HMV: İlk kez sizi 1980’lerin başında Berlin Filarmoni’de dinledim…
GIORA FEIDMAN: …Olabilir. O zamanlar her yıl oraya gidiyordum.
HMV: Çok etkileyiciydi, çünkü tüm Filarmoni kısık ışıklar altındaydı, tamamen karanlık değil, sadece hafifçe karartılmıştı ve siz çalmaya başladınız. Sonra çalarak konser salonuna yan girişten girdiniz.
GIORA FEIDMAN: Her zaman. Her zaman! Her zaman!
HMV: Ve tüm salon klarinetinizin sesiyle doluydu. Seyirci tamamen sessizdi, kimse ses çıkarmıyordu!
GIORA FEIDMAN: İşte bunlar insanlığın Yüce Güçleri, insanlığın yüce güçleri! Bu, anne karnındaki gibi, amniyotik sıvıdaki huzur gibidir. Huzur, amniyotik sıvının maddesi, hayat boyu aradığımız şey bu. Ruh huzurdur! Şimdi mücadele etmeliyiz. Bedenin istekleriyle mücadele etmeliyiz. Beden yemek, uyumak, seks yapmak ve rahat etmek ister. Sadece bu. Ama ruh diyor ki: „Tamam, bir denge kuracağız. Sen alırsın, ben veririm ve sen bana huzuru bırakırsın!“ – Huzur, alkışlardan kaçmamın sebebidir. Bir konserde huzuru bulmak kolay değil. İnsanlar buna alışkın değil! Birisi alkışladığı anda kaçar. Bunu istemiyorum! Kendinden kaçıyorsun. 75 dakika alkışsız kalabilirsen, içeri girdiğinde olduğun kişi artık değilsindir. Dışarı çıktığında aynı kişi olmazsın. Bunu başkalarının deneyimlerinden biliyorum ve kendi deneyimimden de biliyorum.
Burada Giora Feidman ile yapılan tam röportajı E-Kitap olarak okuyun:
